For anyone who wants to analyze it, here is what I get for the handwritten pages that the OCR won't pick up. I did have some trouble at the end of page 2 where the text is cut off.
Relacje żyda uciekiniera z Treblinki, Jankla Wiernika, zamieszkałego w Warszawie przy ul. Wołyńskiej 23, lat 53.
Dnia 23 VIII 42 zostałem wraz z większym transportem żydów z Warszawy, wywieziony do Treblinki. W drodze pociąg zatrzymał się przez chwilę w Małkini, skąd został skierowany na specjalny boczny tor do Treblinki. W Treblince pociąg zatrzymał się przy rampie. Przed rampą zostaliśmy grupę Ukrainców i żydowskich robotników. Robotnicy próbowali nas ostrzec. Wykrzykując po hebrajsku “Wajiwrach” (uciekać). Nikomu z nas nie wpadło na myśl że prowadzą nas na smierć. W międzyczasie Ukraińcy wypędzali wszystkich z wagonów na plac, nie żałując nikomu batów i popychając bagnetami. Na placu zauważyliśmy od razu ogromne tablice głoszące że biżuteria i wszelkie kosztowności należy składać w specjalnie oznaczonym miejscu. Odrazu po przybyciu zostaliśmy podzieleni na dwie grupy. Jedną stanowi mężczyźni po prawej, drugą kobiety i dzieci po lewej. Z obu stron placu stały drewniane baraki. Po uprzedzeniu nas do baraków, kazano wszystkim rozebrać się i przygotować do kąpieli. Ubrania tym samym pociągiem wywieziono z obozu. Następnie Niemcy oświadczyli że starzy i chorzy pójdą do “lazaretu”. Zgłosiła się pewna ilość osób czym “kąpieli” i “lazaret’ dopiero póżniej się dowiedziałem.
Na szczęście nie rozebrałem się zbyt szybko. Mój znajomy pracujący w obozie jako grabarz wyjaśnił mi prawdę: z kąpieli się nie wraca. Wykradłem się wtedy z baraków na plac i zamieszałem się z grupą robotników która zamierzała do rampy. Na rampie wyładowywano nowoprzybyły transport z Międzyrzeca. Trupy stanowiły za 80%. Powodem śmierci był chlor wpuszczony przez Niemców do wagonów. Trupy wynieśliśmy na plac. Praca trwała do wieczora. Do wieczornego apelu zgłosiło się trzystu robotników. Usiedliśmy w półkolu. Niemiec każdego z nas oglądał . 150 odesłał na lewo, resztę w której ja też byłem - na prawo. Otrzymaliśmy wodę do picia i kazano nam się na ziemi położyć spać. Po chwili usłyszeliśmy gęstą strzelaninę, to ostrzeliwano tych 150 z lewej. Przy chowaniu trupów pracowałem trzy dnia. Masowy grób miał 100 m długości 25 m szerokości 15 m głębokości (100m x 25m x 15 = 37500 m^3 ). Grabarz tracący laski w oczach Niemcach zostawił wraz z trupem strzałem rewolwerowym strącony do grobu. Ka..ujące miejsca grabarzy wypełniono łudźmy z dobowych transportów. Trzy razy dziennie odbywały się zbiórki robotników. Wszystkich rewidowano w wypadku znalezienia u kogoś złota, biżuteria, noża, lub kawałków żelaza. Delikwent dostawał 25 batów, następnie kierowano go do “lazaretu”. Trzeciego dnia mego pobytu w obozu przy wieczornym apelu który jak zwykle był wiązany z selekcją, Niemcy kazali zgłosić się wszystkim murarzom, cieślom, i stolarzom. Zgłosiłem się jako cieśla. Została skompletowana 150 grupa (I think the word ‘grupa’ is out of order here) robotników która otrzymała zadania budowania nowych 10 komór gazowych. Pracą tą kierował
2)
Ukrainiec. Nazwiska jego nie znałem. Przy pracy miałem możność swobodnego poruszania się po obozie i dokładnej obserwacji.
Obóz Treblinka składa się z 3 części. Treblinka I - rampa, plac gdzie zostają wyładowywane ofiary a następnie pochowane. Plac ten jest zabudowany z lewej i prawej strony drewnianymi barakami. Prawa strona dla mężczyzn, lewa dla kobiet i dzieci. Kuchnia obozowa dla całego personelu, gdzie także znajdowały się pokoje dla orkiestry, i pokój gier, oraz baraki dla niemieckiej i ukraińskiej załogi. Na tym placu mieszkali też żydowscy robotnicy. “Lazaret” znajdujący się opodal jest to ławka na krawędzi grobu. Starych i chorych wydawano na ławce twarzą do grobu strzałem w kark strącano. Obóz strzeżony jest specjalnymi wieżami strażniczymi gdzie wartę sprawuje Ukraińcy z bronią maszynową.
Treblinka II - obóz śmierci plac zabudowany 13 komorami gazowymi (kąpiel). Komóra gazowa - 2m wysokości 7m długości 7m szerokości. Z jednej strony normalne drzwi wejściowe. Po stronie przeciwnej - klapa która się otwiera po zagazowaniu ludzi tamtędy też wyciąga się trupów. <Now starts the second handwriting.>. Na dachu klapa bezpieczeństwa, używana w wypadku uśmiercania ludzi chlorem. Po wrzuceniu odpowiedni ilości chloru, klapę zamyka się hermetycznie. W Treblince II w czasie mego pobytu wybudowaliśmy pralnię, kuchnię, oraz domek w style zakopiańskim (?) dla komendanta obozu. Treblinka II od Treblinki I jest oddzielona głębokimi rowami gęstymi zasiekami z drutu kolczastego.
Treblinka III - obóz karny dla polaków i żydów w odległości 4 km od Treblinki II. W Treblince III nigdy nie byłem.
Załoga obozu Treblinka I, II liczyła 1000 osób, z których na placu znajdowało się 250 (50 S.S.owców, 200 Ukraińców) nazwisk ich nie znam. Komendant obozu w randze Obersturmführera miał przezwisko “Lalka” jego zastępca Untersturmführer nazywał się Franc. Ukrainców znałem tylko dwóch Iwana i Nikołaja. Byli to dwaj najgorsi.
Niemcy chcąc unikać oporu i tak już wycieńczonych drogą, biciem, pragnieniem ofiar, przy przybyciu transportu z tłumu wybierali tych wszystkich którzy zgłaszali się dobrowolnie do pracy w obozie do przynoszenia wody i t.d., aby w ten sposób wyciągnąć element aktywny a następnie całą bezradną masę prowadzić znaną dorównaną drogą na śmierć. Rozebranych do naga mężczyzn kobiety i dzieci pędzono z placu jedyną drogą między rowami i zamieszkami łącząca Treblinka I i Treblinki II. Po drodze Niemcy zabierali od matek niemowlęta rozbijając im główki od kamienie a sam widziałem jak Ukraińscy obcinali kobietom piersi lub przekłuwali bagnetem genitalia. Do komór gazowych wpychano ile się da. Następnie łączono szlauchem komorę gazową motorem tanku sowietskiego i pompą wtłaczano gaz. śmierć trwała 15-20 minut. Transporty które przybywały wieczorem uśmiercano przez klapę bezpieczeństwa wysypywano chlor na stłoczoną masę ludzką. Klapę zamykano na całą noc. śmierć trwała od 10 to 12 godzin. Zdarzyło się dość często, że ze komory wydobywano żywych ludzi najbardziej wytrzymała na chlor były dzieci. Chowano je żywcem. Około 27go sierpnia była przerwa w transportach na jakie 8 dni Czas ten wykorzystano na pochowanie trupów. Specjalna maszyna t. zw. bagrownica kopała doły, trupów zasypywano cienką warstwę ziemi. Po 8 dniach zaczęły znowu przybywać większe transporty …il.. 20 tys?.. Osi. (really can’t read this bit)
3)
…osób dziennie. Transporty przybywały iż Krakowy(?), Częstochowy, Francji, Holandii i Belgii i Z…. Żydzi przybywali w wagonach Pullmanowskich a bagaże ich przywożono specjalnymi wagonami towarowymi. (Here the handwriting changes again). Transporty w takich ilościach przychodziły do końca Grudniu. W styczniu było pewne odprężenie. Transporty przychodziły raz lub dwa razy w tygodniu. W lutym Himmler był w Treblince rozkaz wykopania trupów i spalenie ich. Kilkakrotnie próbowaliśmy wybudować krematorium. Trupy jednak nie paliły się. Dopiero specjalnie sprowadzony S.S.man z Sobiboru skonstruktował ruszta pod gołym niebem wymurowana dwie podpórki na które położono sztaby żelazne. Na ziemi podpalono szmaty i drzewo maczane w benzynie. Trupy kładziono na żelazne sztaby. Popiół wysypywaliśmy do dołów a specjalna maszyna mieszała po ziemią. Niektóre części ciała, które nie dawały się spalić, tłukliśmy specjalnymi tłuczkami by potem rozsiać w polu. Na całym terenie zasieliśmy łubin.
W kwietniu i maju przybywają mniejsze transporty po 1500 osób. Żydów z G.G. (Generalne Gubernatorstwo) i transporty żydów bułgarskich. Przybyły także transporty z ostatecznej akcji w Warszawie. W końcu maja przybyły dwa transporty Polaków prawdopodobnie z Gęsiówki.
(Now the handwriting switches for the final time.) Młodzi ludzie z transportu Grodzieńskiego stawiali opór i zrobili SSmana. Wszystkich żydów rozstrzelano. W końcu Lipca przywieziono transport Żydów w liczbie 300 osób, nie wiem dokładnie czy przybyli oni z Hanoweru czy mieli tam dopiero się udać. W każdym razie byli to żydzi Warszawscy. W wagonach pasażerskich przywieziono ich to Treblinki III a wieczorem przeprowadzono ich do obozu śmierci. Żydzi ci stawiali opór.
Według moich obliczeń w Treblince zginęło około 3.000.000 żydów. To wszystko przeżyliśmy. Co noc w było 20-30 samobójstw wśród robotników. Najbardziej Niemcy znęcali się nad intelegencją żydowską. Specjalnie wybierali ich na grabarzy by widzieli jak ich naród(?) ginie. Gdy się Niemcom zachciewało orkiestra żyd. składająca się piętnaście osób pod kierownictwem Arthura Gołda musiała im gościć. Zmuszono im także do urządzenia meczów bokserskich. Takie były nasze zabawy. Niekiedy Ukrainiec wybierał jakiegoś robotnika przybijać mu gwoździkiem ucho do ściany.
Po otrzymaniu pierwszych wiadomości o oporze w Warszawie i gdy widzieliśmy jak w poszczególnych wypadkach żydzi w Treblince stawiają opór, zrobiło się u nas myśl buntu. 1800 robotników było oni (zgodni?) naszym powstaniem. Na czele stał inż. Galewski z Łodzi. Zorganizowaliśmy się w piątki. Każda piątka miała swoje zadanie. Swego Ukraińca lub Niemca. Sygnałem rozpoczęcia walki miał być strzał rewolwerowy.
Dnia 2 Sierpnia 1943 r. o godz. 5:30 p.p. dano sygnał. Część grup podpaliła budynki i komory gazowe inne przecięły druty i utorowały drogę uciekającym. Ja należałem do grupy, która napadła na SSmana. Zabiliśmy go siekierkami. Zabraliśmy mu karabin, ale nie mieliśmy do niego nabojów(?). Zabiliśmy około 60 Niemców (i) Ukrainców. Następnie uciekaliśmy to okolicznych lasów. Pozostali Niemcy zorganizowali za nami pościg. Ukrainca który mnie gonił : któremu zaciął się rewolwer ubiłem siekierą. Wszyscy żydzi uciekli ilu … nie wiem Okoliczna żandarmeria SS z Sokołów, Kossowa (Kosów) i Sterdynia brała udział w pościgu. Dopiero(?) w lesie dowiedziałem się od niepokornego chłopca że znajduje się 30 km od Treblinki.
https://www.infocenters.co.il/gfh/pdf_v ... s/Idea/אוס 003166.pdf</><book_id>41584</>¶m2=&site=gfh
